Week 7 en 8

Daar zijn we weer, op weg naar champassak. Nadat we met de miniven zijn gedropt in een piep klein dorpje aan de rivier, word het ons duidelijk dat we blijkbaar de mekong nog moeten oversteken met de boot. Met wat hand en voet werk, werd ons duidelijk dat de lokale visser ons zou brengen. Daar gaan we, met een piep klein bootje naar de overkant. Daar op de tuktuk gestapt naar ons hostel, hieraan gekomen onze spullen gedropt en toen met de fiets naar ons doel de wat phou tempel. Deze staat op de werelderfgoedlijst. Na 11 km door het authentieke laos te hebben gefietst, de tempel bezocht en hier 2 uur te hebben rond gelopen. Voldaan en bezweet weer terug gefietst naar ons hostel.

De volgende dag weer door naar dondet, 1 van de 4000 islands in Laos. Eerst moesten we weer terug over de mekong, naar de grote weg, waar we werden opgepikt door de miniven. Waar het gister een mooie overtocht was, is het nu een ware hel. Stort regen komt met bakken uit de hemel. Gelukkig was de visser zo vriendelijk om ons 2 paraplu's te geven, die we als schild konden gebruiken tijdens de boottocht. Aangekomen aan de overkant was Joop zo gedreven om onder de overkapping te komen, dat hij inplaats van over de loopplank te lopen, hij tot aan zijn knie in de modder vast zat. Snel de klaarstaande miniven in, om weer gedropt te worden bij de volgende boottocht. Weer de boot op, waarna we na een kwartier varen aan wal stapte in dondet. Hier een mooie bungalow geboekt aan de mekong rivier met hangmatten. Daarna 's middags het eiland verkend, waarna we dachten dat we er niet lang zouden zijn. Naarmate de tijd, snapte we ineens waarom we overal lazen dat het er vooral een relaxe eiland is. Ook wij raakte gewend aan de eiland vibe. We zijn hier 7 nachten gebleven. In deze dagen hebben we, gezwommen, gefietst, gegeten bij mama piang, gerelaxed en veel andere reizigers ontmoet. Helemaal ontspannen, opweg richting de grens met cambodja.

Met onze privé taxiboot weer naar het vaste land, waar we er weer achter kwamen dat de laose manier van tijd niet overeenkomt met die van ons, konden we nog 2 uur wachten op het busstation. Daar kwam de miniven aangeschokt en de bestuurder durfde ook niet zijn voet van het gaspedaal te halen. De tassen ingeladen en ingestapt, bleek er ook de meest ranzige medepassagier tot nu toe te zijn ingestapt. Duits sprekend, een jaar of 45, vies vettig haar, vieze kleren, volle bak aan de drank en aan de wiet (een levende vuilnisbak, qua geur). Echter kwamen we niet verder dan 2 meter, omdat de tank leeg was. Na een kwartier weer alles te hebben overgeladen in de nieuwe miniven, nu echt onderweg. Voor in de bus zat een blanke die vloeiend laotiaans sprak. Toen we uitstapte aan de grens, bleek dit een Nederlander te zijn. Na de grenzen te hebben gepasseerd, raakte we in gesprek. Hieruit bleek dat hij al 6 jaar in Laos woonde en een ras echte Brabander uit Oirschot te zijn. Aangezien we moesten wachten op vervoer naar siem reap, heel wat informatie gekregen over het leven in Laos als Europeaan. Onderweg met de miniven, kwamen we erachter dat we aan het stuur de Colombiaanse Verstappen hadden zitten. We waren blij na 7 uur veilig bij ons hostel te zijn aangekomen. Hier voor de komende 5 dagen onze thuisbasis. De volgende morgen bleek dit een luxe en net hostel. De eerste dag lekker genoten van het zwembad en weer even gewend aan de grote stad. De volgende dag zijn we met de tuktuk naar het warmuseum geweest en zijn we 's avonds het nacht centrum in geweest. Toen een dsgje rond gelopen en mensen gekeken in de stad, waarna we de volgende vroege morgen om 4:30am zijn opgestaan om naar de zonsopgang te kijken bij de angkor wat tempel en daarna de hele dag met een tuktuk de andere tempelcomplexen in de omgeving te hebben bekeken. Waaronder de bayon, ta prohm, ta keo en de banteay srei. Hierna een afkoelende duik in het zwembad genomen, waarna we weer klaar waren om naar de volgende bestemming te gaan. Battambang!